Известные люди Узденщины. Сергей Шарай, фотохудожник
Аматар з перспектывай
З Сяргеем Шараем я пазнаёмiлася завочна прыкладна
год назад, калi у камп’ютэры знаёмага убачыла фотаздымкi, зробленыя iм,
некаторыя з якiх у далейшым упрыгожылi маё працоўнае месца.
I калi я
даведалася, што работы юнака выстаўляюцца у раённай бiблiятэцы, зразумела, што
прыйшоу час пазнаёмiць з гэтым чалавекам i чытачоў раёнкi. Самавiты фатограф
аказаўся даволi цiкавым маладым чалавекам. Пад спецвопраткай звычайнага
станочнiка з "Волата” тоiцца неардынарная творчая асоба. Пра своеасаблiвы
погляд на свет i навакольнае асяроддзе гэтага юнака сведчаць яго фотаздымкi, у
якiх i нестандартнае мысленне аўтара, i любоў да прыроды, i тэхнiчнае
наватарства.
- Пачаў
фатаграфаваць я яшчэ у 6 класе, калi па спадчыне ад дзеда мне дастауся
старэнькi "Зенiт”. Пра творчы пошук у тыя гады сведчаць кiламетры адзнятай плёнкi.
Пасля армii купiў свой першы ўласны фотаапарат – так званую лiчбавую
"мыльнiцу”. Цешыўся, фатаграфаваў усё запар, потым набыў больш мацнейшы апарат.
Паралельна адкрыў для сябе iснаванне праграмы "Photoshop”, працаваць у якой
вучыўся метадам спроб i памылак. Пазней пачаў фатаграфаваць больш асэнсавана –
людзей, прыроду…
- Зарабляць на гэтым спрабаваў?
- Калi я
купiў свой першы фотаапарат, сябар папрасiў сфатаграфаваць яго вяселле. Яму так
спадабалiся здымкi, што ён… папрасiў прадаць яму фотаапарат. Так я упершыню
зарабiў на сваiм хобi. Дадаўшы яшчэ столькi ж, я купiў "Canon S3is”. Захапленне
фатаграфiяй – справа не з танных. Для якасных выяў патрэбна добрае
абсталяванне.
- Таму
наступнай маёй пакупкай стаў люстраны апарат, якi якраз i дазваляе атрымаць якасную
выяву. Набыў добрую успышку, у планах – абзавесцiся оптыкай… Бацькi абураюцца:
"Колькi на гэта жалеза можна трацiць грошы?” Але кожны чалавек "хварэе”
па-свойму.
- Якiм чынам спасцiгаў азы
фотамайстэрства?
- Метадам
самаразвiцця: чытаў кнiжкi, штурмаваў Iнтэрнэт, шмат практыкаваўся. У
дзяцiнстве нават хадзiў на гурток да вашага фотакарэспандэнта Мiхаiла Булата. Я
i зараз лiчу сябе выключна аматарам.
- Як ты шукаеш сюжэты для сваiх
фотаздымкаў?
- Я бяру з
сабой фотаапарат ва усе паездкi па справах. Калi прыходзiць натхненне, сядаю на
веласiпед i еду на фотапаляванне. Самае жудаснае – ад’ехацца кiламетраў на
дваццаць i зразумець, што запасны акумулятар застауся дома.
- У тваёй калекцыi шмат здымкау
менавiта узденскiх мясцiн.
- Не трэба
ездзiць за мяжу у пошуках прыгожых пейзажаў. Наша прырода – не менш цудоўная, а
мы часта гэтага проста не заўважаем.
- Твой лепшы фотаздымак…
- Прызнацца,
я яго яшчэ не зрабiу. Магчыма, я залiшне самакрытычны, але часта бывае так, што
той здымак, якi сёння здаецца выключным, назаўтра становiцца адным са
звычайных. Таму лiчу, што ў мяне яшчэ ўсё наперадзе.
- Тады дазволь спытаць, пра
якую фотаўдачу ты марыш?
- Кожны
фатограф марыць зняць што-небудзь эксклюзiўнае, сенсацыйнае. Аднойчы у 18 гадоу
я бачыў шаравую маланку, вельмi хачу сфатаграфаваць гэту з’яву прыроды.
- Многiя думаюць, што
дастаткова мець добры фотаапарат, каб рабiць мастацкiя здымкi. Лiчбавая тэхнiка
у гэтым плане раскрывае шырокiя магчымасцi нават для дылетантаў.
- Мне
здаецца, не абавязкова мець добры фотапарат, куды важней мець шчырае жаданне
займацца гэтай справай. Магчыма, сваю ролю iграюць i прыродныя здольнасцi
чалавека. Для фатографа галоўнае не проста зафiксаваць прыгожую выяву, а
перадаць праз аб’ектыу фотаапарата свой погляд на навакольны свет.
- Як ты адважыўся зрабiць сваю
першую выстаўку?
- Гэта
першая невiртуальная выстаўка. Мае работы таксама можна знайсцi на
photoclub.by. А у бiблiятэцы працуе мая былая аднакласнiца, яна i прапанавала
мне зрабiць выстаўку.
- Да 24 гадоў ты так i не
вызначыўся з выбарам прафесii. Магчыма, варта звярнуць увагу на перспектыўную
кар’еру фатографа?
- Жыццё
шматграннае, не хочацца спыняцца на чымсьцi адным. А наконт кар’еры… Як кажуць:
самая лепшая работа – гэта высокааплочваемае хобi. А калi маё хобi стане
штодзённай працай, мне гэта будзе нецiкава. Цяпер я фатаграфую тое, што мне
хочацца, i калi ёсць настрой. У гэтым i заключаецца свабода.
Нарадзiўшыся
на Уздзеншчыне, Сяргей не можа уявiць сабе жыццё ў сталiцы у чатырох сценах,
якiя, як ён гаворыць, i тыя напалову не твае. Як чалавек творчы, ён цэнiць
свабоду i натхненне, якое дае яму родны край. А мы маем магчымасць праз яго
фотаздымкi ў чарговы раз здзiвiцца прыгажосцi тых мясцiн, праз якiя праходзiм
некалькi разоў за дзень, так i не заўважаючы iх асаблiвасцi.
