Деревня Могильно (Минская область): Здесь жил до 25 лет философ Соломон Маймон, критиковавший идеи Канта
Деревня Могильно находится в Узденском районе Минской области бывшего Великого княжества Литовского, а сегодня в Республике Беларусь.
Здесь жил до 25 лет философ Соломон Маймон, выдающийся европейский философ-просветитель.
В Беларуси есть места, названия которых созвучны с Могильно. Это и Могилицы, и Могиляны, и Могилев.
Очень много у нас курганов и могил, известных и неизвестных нам, в которых нашли покой отважные воины, защищавшие эту землю от врага.
Первые поселения человека в окрестностях Могильно на Узденщине относятся к IV — II столетиям до нашей эры.
Падарожжа дылетанта. Веска Хатляны (2006)
Вядучы: Юрый Жыгамонт
Дзень
добры, паважанае спадарства!
Ішоў я
ішоў, і дашоў да вескі Хатляны, што знаходзіцца ў Ўздзенскім раёне Мінскай вобласці. Рэспубліка Беларусь.
Калісьці
сюды, кажуць, прышлі людзі, і гэтым людзям настолькі тут спадабалася,
што яны вырашылі застацца. А застаўшыся пачалі
будаваць хаткі. А паколькі людзі сюды прыйшлі вельмі творчыя і кожны ў
душы быў такім архітэктарам, то хаткі будавалі, каб не былі падобныя на
суседскія.
Падарожжа дылетанта. Веска Над-Неман
Вядучы: Юрый Жыгамонт
Дзень добры, панове! Ну што, надвор'е цудоўнае, думаю, чаго мне дома сядзець, пайду я пагуляю да рэчкі. І вось я ў весцы Наднеман, ва Уздзенскім раене Мінскай вобласці. Гэта цяпер гэтая веска просценькая, сціпленькая, а раней пра гэтую веску пісалі і парыжская "Фігаро", і лонданскі "Таймс"...Ды што там гэты Лондан, Парыж. Пра Наднеман пісала ўся Эўропа. Жадаяце паглядзець, што тут магло зацікавіць замежных журналістаў? Тады наперад. Недзе так на пачатку 16 стагоддзя князь Радзівіл ехаў з свайго з нейкага там вайсковага паходу. І вось дзень, два, тры ен ехаў, але вось тут недзе ў гэтых мясцінах ен спыніўся, злез з каня і хвіліны тры-чатыры ўглядаўся ў наваколле. "Я шмат дзе быў, я шмат чаго бачыў,-падумаў ен,- аж такой прыгажосці я не бачыў анідзе. А што калі я пабудую тут бровар? І цеплым летнім вечарам з кухалем піва я буду сядзець на беразе рэчкі, гэта ж лета будзе круглы год."
Падарожжа дылентанта. Горад Узда
Вядучы: Юрый Жыгамонт
Дзень добры, панове!
Адкажыце мне, што можа быць лепей, чым снежаньскім марозным дзяньком, парабіўшы ўсе хатнія справы, выйсці і прагуляцца.
Вось цяпер мы з вамі знаходзімся ў прыгарадзе горада Узда. Ну вядома, што горадам Узда стала не адразу.
Спачатку гэта была весачка, пасля мястэчка, пасля быў паселак гарадскога тыпу, і толькі потым гэты паселак стаў называться горад Узда. А знаходзіцца гэты горад у Мінскай вобласці Рэспублікі Беларусь.
Кажуць, што горад Узда ўдзячны сваею назовай мангольскаму хану Койдану, а больш дакладней яго каню.
Ну што паглядзім, што тут цікавага?
Падарожжа дылетанта. п.Першамайск і вёска Кухцічы
Вядучы: Юрый Жыгамонт
Дзень добры, панове! Ізноў мне дома не сядзіцца, вось і апынуўся я ў весцы Кухцічы.
А Кухцічы знаходзяцца ў Уздзенскім раене Мінскай вобласці рэспублікі Беларусь.
А тое, што на шыльдзе напісана Першамайск, ну дык ня вярце вачам сваім.
Першамайскам гэтая веска завецца ўсяго толькі нейкіх там 50 гадоў.
А вось ужо 300 год гэтая веска мае назову - Кухцічы. Перайменаваць Кухцічы ў Першамайск, гэтая ідэя прыйшла ў галаву нейкаму там чыноўніку.
Сеў гэта ен аднойчы за свой працоўны стол, расклаў перад сабою мару Беларусі і пачаў у яе ўглядацца. Углядаўся, углядаўся і думае: "А чаму ж гэта ў гонар рэвалюцыйных падзей у Беларусі так мала названа весак і мястэчак, га? Непарадак, непарадак...
І вырашыў Кухцічы перайменаваць у Першамайск.
Дрэва жыцця. Айша Александровіч (1998)
Фільм Беларускага тэлебачання аб жыцці і дзейнасці беларускай мастачкі Айшы Александровіч.
Айшу Александровіч, мастачку, выкладчыка малюнка Нацыянальнага тэхнічнага універсітэта, стваральніцу касцюмаў для Дзяржаўнага ансамбля танца Рэспублікі Беларусь, завуць гэтак жа, як любімую жонку прарока.
Айша Браніславаўна родам з Узды, з беларускіх татар.
Род Александровічаў мае свои герб з 1586 г.: на чырвоным полі шчыт, шаблі, мячы. І знак «тамгі», які ідзе ад культуры арыяў і сарматаў і з'яўляецца знакам воінскай доблесці. «Я ўяўляю сваіх продкаў згусткам энергіі. Яны ўвесь час некуды імкнуліся, нешта шукалі. Магчыма, акрамя ваеннай здабычы, шукалі духоўную ідэю.
Магчыма, акрамя ваеннай здабычы, шукали духоўную ідэю, інакш - навошта рвацца ў бясконцую далячынь? А вось калі дапялі сюды і аселі на гэтай зямлі, супакоіліся. Напэўна, знайшлі тое, што шукалі», - гаворыць мастачка.
