Але хто такі Павел Іванавіч, што пра яго здымаюць фільмы, пішуць нарысы?
Звычайны вясковец? Нібыта самы звычайны: косіць, пілуе дровы, капае бульбу... I
незвычайны, бо піша песні. Іх спяваюць тут, на Уздзеншчыне, на вяселлях,
радзінах, провадах у армію... Яны гучаць са сцэны, па радыё і тэлебачанні, яны выконваліся
ў Маскве. Дык з якога Шыдлоўскага пачаць апавяданне пра яго незвычайны лес?
Але хто такі Павел Іванавіч, што пра яго здымаюць фільмы, пішуць нарысы?
Звычайны вясковец? Нібыта самы звычайны: косіць, пілуе дровы, капае бульбу... I
незвычайны, бо піша песні. Іх спяваюць тут, на Уздзеншчыне, на вяселлях,
радзінах, провадах у армію... Яны гучаць са сцэны, па радыё і тэлебачанні, яны выконваліся
ў Маскве. Дык з якога Шыдлоўскага пачаць апавяданне пра яго незвычайны лес?
Але хто такі Павел Іванавіч, што пра яго здымаюць фільмы, пішуць нарысы?
Звычайны вясковец? Нібыта самы звычайны: косіць, пілуе дровы, капае бульбу... I
незвычайны, бо піша песні. Іх спяваюць тут, на Уздзеншчыне, на вяселлях,
радзінах, провадах у армію... Яны гучаць са сцэны, па радыё і тэлебачанні, яны выконваліся
ў Маскве. Дык з якога Шыдлоўскага пачаць апавяданне пра яго незвычайны лес?
БАРО́Н Двора (1887, Узда, Минская
губерния, – 1956, Тель-Авив), еврейская писательница. В семье
получила традиционное образование, затем училась в русской гимназии. В 1911 г.
поселилась в Эрец-Исраэль.
Неспакойны чалавек Віктар Вікенцьевіч Берасневіч. Здавалася б,
дасягнуў сваёй мэты, ёсць вынік, павага, прызнанне, а ён на табе — і паварочвае
жыццё на 180 градусаў.
100 дорог. Узда - родина белорусских
талантов и гениев
В 70
километрах от Минска есть городок, из которого произрастают литературные корни
земли белорусской.
С Уздой связана судьба пары дюжин писателей-классиков, и по
сей день здесь живут талантливые поэты и прозаики, - возможно, достойная смена
своим предкам.
Команда проекта "100 дорог" побывала в этих местах,
чтобы выяснить - что же так вдохновляло узденцев на сочинение рассказов, поэм и
виршей.
З-пад лазовага кусціка ды з-пад каменя выбівалася крынічанька і цудадзейным чынам разбягалася ў розныя бакі.
Дзіву даваліся людзі, як такое магло здарыцца?
Назіралі, любаваліся неверагоднаю з’яваю, седзячы на тым камені ды слухаючы аповед-спеў гаманкіх струменьчыкаў ды і прыдумалі тлумачэнне гэтай чароўнайпраяве.
Адной ручаінцы далі яны жаночае імя – Лоша, другі раўчук назвамі мужчынскім – Нёманец.
