З-пад лазовага кусціка ды з-пад каменя выбівалася крынічанька і цудадзейным чынам разбягалася ў розныя бакі.
Дзіву даваліся людзі, як такое магло здарыцца?
Назіралі, любаваліся неверагоднаю з’яваю, седзячы на тым камені ды слухаючы аповед-спеў гаманкіх струменьчыкаў ды і прыдумалі тлумачэнне гэтай чароўнайпраяве.
Адной ручаінцы далі яны жаночае імя – Лоша, другі раўчук назвамі мужчынскім – Нёманец.
З-пад лазовага кусціка
ды з-пад каменя выбівалася крынічанька і цудадзейным чынам разбягалася ў розныя
бакі.
Дзіву
даваліся людзі, як такое магло здарыцца?
Назіралі, любаваліся неверагоднаю з’яваю,
седзячы на тым камені ды слухаючы аповед-спеў гаманкіх струменьчыкаў ды і
прыдумалі тлумачэнне гэтай чароўнайпраяве.
Адной
ручаінцы далі яны жаночае імя – Лоша, другі раўчук назвамі мужчынскім – Нёманец.
История создания неофициального гимна Узденского района
Песня - у сэрцы
Нядаўна ў эфіры раённага радыё ў якасці музычнага падарунка для аднаго з імяніннікаў прагучала песня пра Уздзеншчыну.
Адразу пасля заканчэння радыёэфіру ў студыі зазвінеў тэлефон. Людзі цікавіліся, што гэта за песня, хто яе напісаў і хто выконвае.
Настолькі яна кранула сваім зместам іх сэрцы. Ды і не магло быць інакш, бо "Песня пра родную старонку" (менавіта так яна называецца) - гэта гімн нашай маленькай радзіме, нашай любімай Уздзеншчыне.
Яе аўтар і выканаўца-нашы землякі, людзі творчыя, адораныя і таленавітыя, Валянціна Чарнюк і Раман Сямёнаў.
Па просьбе радыёслухачоў нагадваем на старонках раённай газеты словы гэтай цудоўнай песні.
Нельга
падлічыць, колькі разоў гэта зямля чула словы ўдзячнасці і любві. 770 гадоў
спаўняецца сёлета аднаму са старэйшых паселішчаў на тэрыторыі нашага раёна.
Таму свята вёскі Магільна значна адрознівалася ад іншых падобных
мерапрыемстваў, якія сталі ўжо традыцыйнымі.
Цэнтрам казачна-гістарычнага
дзеяння стаў мясцовы Дом культуры. Адсюль святочная працэсія ў нацыянальных
касцюмах з вясёлымі песнямі накіравалася ў віншавальную экскурсію па вуліцах
вёскі.
Дакладнай даты
нараджэння літаратурнага аб'яднання «Нёманец», што існуе пры рэдакцыі раённай
газеты «Чырвоная зорка» і цэнтральнай раённай бібліятэцы імя П.Труса, вам не
скажуць ні тыя, хто стаяў каля вытокаў яго стварэння, ні хто-небудзь з амаль
сарака паэтаў і празаікаў Уздзеншчыны, што атрымалі пасведчанні членаў
літаб'яднання.
Семья
обосновалась в местечке Могильно, которое князь К. С. Радзивилл объявил
слободой. При этом было поставлено условие, чтобы семейство Хайман построило
дом не хуже местного арендатора, что привело к окончательной утрате оставшегося
у них капитала.
Ураджэнца вёскі Магільна Яўгенія Зака свет ведае як аднаго з выдатных польскіх мастакоў XX стагоддзя і ставіць яго ў адзін шэраг з постацямі Марка Шагала, Хаіма Суціна, Льва Бакста і іншых майстроў пэндзля яўрэйскага паходжання, якія здабылі сабе еўрапейскую славу.
Аднак на радзіме Я. Зак зусім невядомы. Прынамсі, у беларускіх энцыклапедыях і даведніках па мастацтву мне не ўдалося адшукаць хоць бы некалькі радкоў, прысвечаных ягонай асобе. Магчыма, гэта публікацыя паслужыць пачаткам вяртання на Беларусь яркага на мастацкім небасхіле Еўропы імя.
Ёсць на Уздзеншчыне побач з
дарогай Мінск-Слуцк месца, куды душа Уладзіміра Мікалаевіча КІСЯЛЕВА імкнецца
міжволі. І калі, праязджаючы побач, не надарыцца магчымасці завітаць сюды, то хоць у думках павітае мілы
сэрцу куточак. Пры гэтым распавядае, што тут, крышку воддаль ад пабудаванай
цяпер аўтазаправачнай станцыі, стаяла леснічоўка. У ёй і з'явіўся на свет божы
Уладзімір КІСЯЛЁЎ.
