Са Станіславам Адольфавічам Шкадзінскім я пазнаёміўся ў 1975годзе, калі толькі пачынаў свой пошук у Наднямонні. Даведаўшысяпра маю зацікаўленасць наднёманскай сядзібай, ён паспяшаўся адшукаць мяне і перадаў матэрыялы па ёй тады малодшага навуковагасупрацоўніка Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклораАН БССР С.Г.Багласава (цяпер вядомы праектант-рэстаўратар).
Дасвайго ліста ён прыклаў выкананы ім асабіста недзе на пачатку 30-х гадоў каштоўнейшы здымак сядзібнага дома, зняты, як ён казаў,адным з першых савецкіх фатаапаратаў (здаецца, пад назвай "Камсамолец”).
...Почти все люди хотят увеличить свой творческий
потенциал. Но многие считают, что писатели, композиторы, художники, дизайнеры и
другие творческие люди обладают особенными способностями к творчеству, которых
лишены остальные смертные.
С древних времен люди верили мифу о том, что творческое
вдохновение снисходит на человека свыше, что оно является божественным даром.
Похоже, что многие творческие люди, как, впрочем, и остальные, не могут по
собственному желанию активизировать свои творческие способности. Они никак не
могут объяснить творческий подъем и периоды отсутствия вдохновения, когда не
удается написать ни одной стоящей строчки...
Так склаўся мой лёс, што вось ужо звыш сарака гадоў я жыву і працую ў Маскве.
А
нарадзіўся і вырас на Уздзеншчыне, у прыгожай вёсачцы Касцяшы.
У 1956 годзе закончыў
сярэднюю школу ў вёсцы Пясочнае, што ў некалькіх кіламетрах па другі бок рэчкі
Тур'я, якая насупраць нашага дома ўпадае ў Нёман. Бабуля Надзея Сцяпанаўна
расказвала ў дзяцінстве, што калісьці і Нёман, і Тур'я даходзілі сваімі водамі
да вясковых агародаў. У маёй жа памяці Тур'я засталася вузкім ручайком, як
вынік актыўных меліярыяцыйных работ.
Развагі над першымі творчымі здабыткамі маладога скульптара Яраслава Філіповіча
Так склалася ў беларускім мастацтве 20 стагоддзя, што большасць яго творцаў паходзіць з малых мястэчак ці вёсак, а Мінск стаў для іх месцам творчага станаўлення і цэнтрам актыўнай прафесійнай дзейнасці.
У апошняй чвэрці мінулага стагоддзя ў сталічных мастацкіх сем’ях нарадзіліся многія здольныя дзеці, якія таксама абралі для сябе, узаруючыся на сваіх бацькоў, няпросты жыццёвы творчы шлях.
Да такіх прадстаўнікоў маладога пакалення скульптараў належыць Яраслаў Філіповіч (1981 г.н.), сын вядомага беларускага жывапісца і педагога Алеся Філіповіча.
У маі ў Уздзенскім
гісторыка-краязнаўчым музеі адбылося адкрыцце выстава дзіцячага малюнка навучэнцаў
сярэдняй школы № 2 імя К.Крапівы і вучняў Уздзенскай школы мастацтваў пад назвай "Роднаму
краю мы песню спяваем”.
Для таго, каб выстава
адбылася, настаўнік выяўленчага мастацтва, кіраўнік гуртка сярэдняй школы № 2
імя К.Крапівы Лычкоўскі Андрэй Міхайлавіч правёў вялікую падрыхтоўчую работу:
звярнуўся па дапамогу да дырэктара гісторыка-краязнаўчага музея Т.Лухверчык,
мясцовага краязнаўцы В.Г.Лычкоўскага, да настаўніка мастацкай школы Меркуль
Т.В., настаўнікаў працоўнага навучання школы № 2 А.А.Барташ і В.А.Кірпічовай, настаўнікаў
музыкі Буднік І.Я. і Голікавай І.У.
