Са Станіславам Адольфавічам Шкадзінскім я пазнаёміўся ў 1975годзе, калі толькі пачынаў свой пошук у Наднямонні. Даведаўшысяпра маю зацікаўленасць наднёманскай сядзібай, ён паспяшаўся адшукаць мяне і перадаў матэрыялы па ёй тады малодшага навуковагасупрацоўніка Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклораАН БССР С.Г.Багласава (цяпер вядомы праектант-рэстаўратар).

Дасвайго ліста ён прыклаў выкананы ім асабіста недзе на пачатку 30-х гадоў каштоўнейшы здымак сядзібнага дома, зняты, як ён казаў,адным з першых савецкіх фатаапаратаў (здаецца, пад назвай "Камсамолец”).

Где живут Музы?

О правом и левом полушарии...

...Почти все люди хотят увеличить свой творческий потенциал. Но многие считают, что писатели, композиторы, художники, дизайнеры и другие творческие люди обладают особенными способностями к творчеству, которых лишены остальные смертные. 

С древних времен люди верили мифу о том, что творческое вдохновение снисходит на человека свыше, что оно является божественным даром.

Похоже, что многие творческие люди, как, впрочем, и остальные, не могут по собственному желанию активизировать свои творческие способности. Они никак не могут объяснить творческий подъем и периоды отсутствия вдохновения, когда не удается написать ни одной стоящей строчки...

Так склаўся мой лёс, што вось ужо звыш сарака гадоў я жыву і працую ў Маскве.

А нарадзіўся і вырас на Уздзеншчыне, у прыгожай вёсачцы Касцяшы.

У 1956 годзе закончыў сярэднюю школу ў вёсцы Пясочнае, што ў некалькіх кіламетрах па другі бок рэчкі Тур'я, якая насупраць нашага дома ўпадае ў Нёман. Бабуля Надзея Сцяпанаўна расказвала ў дзяцінстве, што калісьці і Нёман, і Тур'я даходзілі сваімі водамі да вясковых агародаў. У маёй жа памяці Тур'я засталася вузкім ручайком, як вынік актыўных меліярыяцыйных работ.

Паміж Свіслаччу і Уздзянкай

Развагі над першымі творчымі здабыткамі маладога скульптара Яраслава Філіповіча

Так склалася ў беларускім мастацтве 20 стагоддзя, што большасць яго творцаў паходзіць з малых мястэчак ці вёсак, а Мінск стаў для іх месцам творчага станаўлення і цэнтрам актыўнай прафесійнай дзейнасці.

У апошняй чвэрці мінулага стагоддзя ў сталічных мастацкіх сем’ях нарадзіліся многія здольныя дзеці, якія таксама абралі для сябе, узаруючыся на сваіх бацькоў, няпросты жыццёвы творчы шлях.

Да такіх прадстаўнікоў маладога пакалення скульптараў належыць Яраслаў Філіповіч (1981 г.н.), сын вядомага беларускага жывапісца і педагога Алеся Філіповіча.

"Роднаму краю мы песню спяваем”

У маі ў Уздзенскім гісторыка-краязнаўчым музеі адбылося адкрыцце выстава дзіцячага малюнка навучэнцаў сярэдняй школы № 2 імя К.Крапівы і вучняў Уздзенскай школы мастацтваў пад назвай "Роднаму краю мы песню спяваем”.

Для таго, каб выстава адбылася, настаўнік выяўленчага мастацтва, кіраўнік гуртка сярэдняй школы № 2 імя К.Крапівы Лычкоўскі Андрэй Міхайлавіч правёў вялікую падрыхтоўчую работу: звярнуўся па дапамогу да дырэктара гісторыка-краязнаўчага музея Т.Лухверчык, мясцовага краязнаўцы В.Г.Лычкоўскага, да настаўніка мастацкай школы Меркуль Т.В., настаўнікаў працоўнага навучання школы № 2 А.А.Барташ і В.А.Кірпічовай, настаўнікаў музыкі Буднік І.Я. і Голікавай І.У.

К истоку зовет музей

Каким видится туристический бренд Узденщины энтузиастам краеведения?

Ой, Нёман, і песня, і слава Народа майго і зямлі… БЕЛОРУССКИЙ поэт Анатоль Астрейко своей знаментой «Песняй пра Нёман», конечно же, не первым обратил внимание на своеобразие этой реки, внес нотки нежности, лиричности в ее неповторимый образ.

Но ему, уроженцу деревни Песочное Копыльского района, больше был известен Неман после его «второго рождения» — слияния недалеко от этого селения речек Неманец, Лоша и Усса, образующих единое русло.

Только до места «водокрещения» в Неман славная река более двух десятков километров бежит сюда маленьким ручейком-Неманцем от своего исконного места рождения — своего Истока.

Гаючая энергетыка вялікай ракі

Месца, дзе пачынаецца Нёман

Пра тое, што Нёман павінен значыць для беларусаў не меней, чым Волга для расіян або Тэмза для англічан, задумаліся ва Уздзенскім гісторыка-краязнаўчым музеі.

Разважаючы над гэтым, там нават прапануюць уласны брэнд: "Выток Нёмана. УЗДЗЕНШЧЫНА".

У газеце «Літаратура і мастацтва» змешчан  артыкул П. Ліпая «Уздзеншчына. Парнас беларускі». Перадрукоўваючы гэты артыкул, мы лічым, што ўзнятыя ў ім пытанні зацікавяць чытачоў.

13 жніўня 1970 года

ЧАЛАВЕК,  ЯКІ  СТВАРАЕ  ПРЫГАЖОСЦЬ

Напрацягу лютага 2005 г. ў Тэрытарыяльным цэнтры сацыяльнага аблугоўвання насельніцтва працавала персанальная выстаўка работ юнай уздзенскай мастачкі, вучаніцы 7 класа Лашанскай СШ Ані Рэдзьковіч.

Наладзіць гэту выставу было вырашана пасля адной падзеі: падчас свайго чарговага візіту ўдзельнікі англійскай дабрачыннай арганізацыі так захапіліся работамі дзяўчынкі, што выказалі жаданне купіць іх.

Малюнкі Ані вельмі ўразілі замежных гасцей, і работнікі цэнтра вырашылі зрабіць персанальную яе выстаўку, каб прыгажосць, створаную таленавітай рукой юнай мастачкі, змаглі ўбачыць усе жадаючыя.

Общая характеристика

В Концепции развития системы образования Республики Бела­русь и законе «Об образовании» экологическое обучение и воспита­ние рассматриваются как важнейшие элементы общеобразователь­ной подготовки. Их цель — формирование экологической культу­ры как главного фактора дальнейшего развития цивилизации.

Разработана и успешно реализуется Программа непрерывно­го экологического образования детей дошкольного и школьного возраста на 2006—2008 годы, которая позволяет обеспечить пре­емственность между дошкольными и общеобразовательными уч­реждениями.

Базовыми по экологическому образованию являются ясли-сад № 3 г. Узды, Сутковская СШ—сад, Неманская СШ, Слобада-Пырашевская БШ—сад, СШ № 1 и СШ № 3 г. Узды.

  Настоящую экологическую сказку создал педколлектив СШ № 1 им. А. С. Пушкина г. Узды (директор — Наталья Иванов­на Апанасевич, педагог-эколог с большой буквы; заместитель  директора по учебно-воспитательной работе — Л. М. Дейчик).

Здесь объединены эстетика и экология, красота и уют. В глазах каждого, кто попадает в рукотворную красоту, отражаются вос­хищения и восторг.