Кто-то скажет,
что у «Автобизнеса» «поехала крыша», дескать, ни ума, ни фантазии у
корреспондентов, раз они выбрали целью для поездки в тур выходного дня
кладбище.
Согласна, это совершенно не то место, которое хочется посетить,
взглянув на фотографии, более того, по таким местам люди предпочитают без
особой надобности не ездить.
Кому-то просто неприятно, что связано с
определенными жизненными событиями, кому-то в таких местах не по себе, но никто
не станет спорить с тем, что кладбище – это часть нашей истории. И лично моей в
том числе.
29 верасня Міхасю Вікенцьевічу Рагалевічу
споўнілася б 80 — два гады не дачакаў! Пры жыцці ён стараўся не прапускаць
рэспубліканскіх выставак, і, дзякуючы клопату калег, мы бачылі яго работы ў знакавых
экспазіцыях сучаснага мастацтва Беларусі, такіх, як «Зямля пад белымі крыламі»
(2010) і «Фарбы пераможнай вясны» (2010).
Сёлета персанальныя выставы
Рагалевіча пройдуць у Нацыянальным мастацкім музеі, Музеі сучаснага выяўленчага
мастацтва і ў Краязнаўчым музеі Узды. Цікавасць да спадчыны гэтага самабытнага
майстра прымушае зноў і зноў углядацца ў рысы мастацтва, якое, па сутнасці,
яшчэ так мала вывучана і так недастаткова ацэнена.
Мы працягваем публікацыі, прысвечаныя
замежнаму досведу ўдасканалення культурнай галіны. Гэтым разам гаворка
пойдзе пра музейную справу. Ускосна ініцыяваў яе Б’ёрн Стэнверс —
дырэктар па маркетынгу Музея Амстэрдама.
Если вы не сторонник продавливания дивана по выходным, если
вам не жалко пары литров топлива в обмен на новые эмоции, то вам стоит сюда
приехать.
Трудно в нашей стране сыскать место более дикое, загадочное и
мистическое.
Его нет на maps.google, к нему не ведут дорожные указатели, но
самое главное – это место связано с именем человека, личность которого в свое
время была окутана «мистицизмом». Интригует? Нас тоже.
Едва переступив порог ее квартиры, я ахнула и застыла, не в силах оторвать взгляд от яркой, колдовской картинки, висящей на стене прямо напротив входа.
В вихре танца, путаясь в атласных лентах, кружилась пара. Их лица... Нет, человеческих лиц здесь в общем-то не было. Куклы. На картинке доминировала одежда — праздничная, радостная, необыкновенная...
Уладзімір Радзівілаў
-
майстар пародый і гумару, лаўрэат шматлікіх фестываляў і конкурсаў,
заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь. Скончыў Беларускі дзяржаўны
ўніверсітэт культуры і
мастацтваў па спецыяльнасці "размоўны жанр".
Аўтар, рэжысёр і выканаўца
папулярных канцэртных праграм «Смехаасарці - 1,2,3», «Хто любіць смех, мы рады вам», «Палюбіце парадыста», «Сон
парадыста».
Ішоў я
ішоў, і дашоў да вескі Хатляны, што знаходзіцца ў Ўздзенскім раёне Мінскай вобласці. Рэспубліка Беларусь.
Калісьці
сюды, кажуць, прышлі людзі, і гэтым людзям настолькі тут спадабалася,
што яны вырашылі застацца. А застаўшыся пачалі
будаваць хаткі. А паколькі людзі сюды прыйшлі вельмі творчыя і кожны ў
душы быў такім архітэктарам, то хаткі будавалі, каб не былі падобныя на
суседскія.
Пад
такой назвай з 11 студзеня ў раённым гісторыка-краязнаўчым музеі пачала сваю
работу персанальная выстаўка мастака і дэкаратара, члена Саюза мастакоў і члена
Саюза дызайнераў Рэспублікі Беларусь Мікалая Яўгенавіча Мішчанкі.
Падтрымаць калегу па пэндзлі на Уздзеншчыну
завіталі сталічныя госці і сябры мастака: прафесар, дацэнт кафедры гісторыі і
тэорыі мастацтваў Беларускай дзяржаўнай акадэміімастацтваў Яўген Феліксавіч
Шунэйка і члены Саюза мастакоў РБ Леанід Міхайлавіч Гоманаў (ён жа
член-карэспандэнт міжнароднай акадэміі культуры і мастацтва), Віктар Кірылавіч
Барабанцаў (ён жа лаўрэат прэміі "За духовное возрождение”), Алесь Міхайлавіч
Філіповіч.
